XX

śpiewak idzie w dal
z przewieszoną przez ramię
wierną gitarą
opadające liście
grają pieśń pożegnania

Etykieta zastępcza

XIX

klucz dzikich gęsi
zamyka nam drzwi lata
cicho otwieram
skrzynię jesiennych skarbów
gra pozytywka z nieba

160 - 18

stęka pod chmurami i
mozoli się ziemia co
zdecydować się winna
czy jeszcze kolorowe
suknie czy już w kir
się przybrać zagląda
jeszcze w blady owal
słońca i stroi fochy

140 - 18

żurawie odlatują dal
przed nimi bezkresna
zagęszczają tęsknotę
bijąc skrzydłami ale
popatrz! do ich szyj
i dziobów przykleiła
noc pieśń pożegnania

XVIII

dawno nie było
tu tak ciepłej jesieni
drga w bladym słońcu
pejzaż ściernisk i sadów
portret z pamięci lata

160 - 17

jubiler szalony snem
własnym otumaniony i
w zuchwałości swojej
niepowstrzymany tkał
ze srebrnych babiego
lata nitek szal ażur
materiału wzmacnia i
rozświetla jarzębiną