160 - 5

dzień powitał deszcz
rozbójnik bez twarzy
linie papilarne nocy
skropliły się oddech
już się wyrównuje bo
znowu trzeba od nowa
rozpocząć pościg bez
szansy na odpoczynek

140 - 5

Nagi Książę wiatr co
od północy wieje dał
się złapać bo nikt i
nic mu okna nie dało
aby okryć się firaną
schować ze wstydem i
milcząco czekać dnia

V

Mgła już opada.
Ciało pręży nowy dzień.
Rosa drży w świetle.

Nie wierzę, że potrafię,
Wsłuchać się w oddech Ziemi.

160 - 4

cincinnati spoglądaj
na księżyca łzawiącą
popielatą twarz dziś
stąd poszedł samotny
znów w przestrzeń on
co małymi kroczkami do
bezmiaru cicho wiódł
nas do morza spokoju

140 - 4

czerwone smoki chmur
nad walijskim morzem
oparły się o skały i
lśnią ich pancerze w
słońcu znikającym za
pasem srogim piramid
gór co tytanów znały

IV

słowo urwane
błąkając się w ciemności
w pół ślepe szuka

utraconego wątku
w bladej optyce świtu

160 - 3

radio ze światem
nuci piosenkę co
zapomniała o tym
że młoda wczoraj
dziś za dnia nie
chce twarzy znów
pokazać przemyka
tylko bólu drogą
łykając mile łez
sączy nocną kawę

140 - 3

czarniejszy od
asfaltu jest i
choć do stóp o
wiele bardziej
lgnie to cieni
mój cień trwać
tylko przy tym
umie co patrzy
na jego bieg w
nocy złej tren

III

dziecko płacze w głos
łka ze szczerego żalu
po nieistotnym

w czym lepszy jesteś że
tylko zaciskasz usta

160 - 2

chip mam i
za krótkie
ręce są by
wyrwać móc
z głowy to
tnę słońca
nożycami a
neuronów z
połączeń z
chipem nie
ubywa tyle
walka trwa
lat zanika
świat barw
smak i ból
a chip bóg

140 - 2

brenda lee
śpiewa noc
szeleści w
konarach a
chrapliwym
trelem ćmy
zwabione i
otumanione
chcą odbić
mieszkanie
dla siebie
brenda zna
czar słowa
wibrowanie

II

zupełnie inny
nam pisany był ciąg dni
nie - sennych ciszą

w zgiełk dnia rzuciła nam więc
nić złośliwa Ariadna

160 - 1

jeszcze słońce i
skóra lśni złoto
wśród mgieł tyka
pocierając nóżki
beztroski grajek
w zielone letnie
pinafore odziany
hipnotyzuje liść
nie myśl jeszcze
o trenie dla nas

140 - 1

pussy riot już
w łagrze widzą
czuby Ałtaju a
siepaczy raban
co wprawni tak
w wojnie są na
życie i śmierć
niesie gromkie
ojczulkowie to
zwykłe kanalie

I

Znów księżyc w nowiu.
Zastępują go lampy,
prowadząc mnie ćmę.
Lśni już pod kopułą chmur
senne powitanie dnia.